Hz. İsa'nın doğumu, soyu, yakınları

İbrahim oğlu, Davut oğlu İsa Mesih'in soyuyla ilgili kayıt şöyledir... (Matta, 1/1-2)

Daha sonra İsa'nın annesiyle kardeşleri geldi. Dışarıda durdular, haber gönderip onu çağırdılar. (Markos, 3/31)

… Kalabalıklar, "Bu, Celile'nin Nasıra kentinden İsa Peygamber" diyordu. (Matta, 21/11)

Meryem'in oğlu, Yakup, Yose, Yahuda ve Simun'un kardeşi olan marangoz değil mi bu? Kızkardeşleri burada, aramızda yaşamıyor mu?.. (Markos, 6/3)

İsa bilgice ve boyca gelişiyor, Allah ve insanlar önünde iyilik buluyordu. (Luka, 2/52)



 
İncil'de Hz. İsa haşa Allah olarak değil, insan olarak anlatılmıştır

Adnan Oktar’ın 30 Ocak 2010 tarihli Gaziantep Olay TV röportajından


 



Hz. İsa'nın beşeri özellikleri

Yemek yemesi

Onlarla sofrada otururken İsa ekmek aldı, şükretti ve ekmeği bölüp onlara verdi. (Luka, 24/30)

Sevinçten hâlâ inanamayan, şaşkınlık içindeki öğrencilerine, "Sizde yiyecek bir şey var mı?" diye sordu. Kendisine bir parça kızarmış balık verdiler. İsa onu alıp gözlerinin önünde yedi. (Luka, 24/41-43)

Daha sonra İsa, Levi'nin evinde yemek yerken... (Markos, 2/15)

... İsa, yolculuktan yorulmuş olduğu için kuyunun yanına oturmuştu. Saat on iki sularıydı. Samiriyeli bir kadın su çekmeye geldi. İsa ona, "Bana su ver, içeyim" dedi. (Yuhanna, 4/6-7)
 

Yorulması ve dinlenmesi

İsa, kayığın uç tarafında bir yastığa yaslanmış uyuyordu... (Markos, 4/38)

İsa onlara, "Gelin, tek başımıza tenha bir yere gidelim de biraz dinlenin" dedi. Gelen giden öyle çoktu ki, yemek yemeye bile vakit bulamıyorlardı. (Markos, 6/31)

...Yolculuktan yorulmuş olan İsa kuyunun yanına oturdu... (Yuhanna, 4/6)
 

Hz. İsa her insan gibi Allah’ın rahmetine muhtaçtır

Herşey bana Rabbim tarafından verildi... (Matta, 11/27)

...Allah'ın bana verdiği buyruk uyarınca iş görüyorum... (Yuhanna, 14/31)

...Size söylediğim sözleri kendiliğimden söylemiyorum... (Yuhanna, 14/10)

...Size önemle belirtirim ki, elçi kendiliğinden hiçbir şey yapamaz... (Yuhanna, 5/19)

...Benim öğretişim kendimden değil, beni gönderenden esinleniyor. (Yuhanna, 7/16)

Onları bana veren Rabbim her varlıktan üstündür... (Yuhanna, 10/29)

Çünkü ben kendiliğimden konuşmadım. Ne diyeceğimi, ne konuşacağımı beni gönderen Allah buyurdu. O'nun buyruğunun ise sonsuz yaşam olduğunu biliyorum. Bunun için konuştuğum her sözü Allah'ın bana bildirdiği gibi söylüyorum. (Yuhanna, 12/49-50)

İsa Allah'ın herşeyi kendi ellerine verdiğini ve Allah'tan gelmiş olup yine Allah'a gittiğini biliyordu. (Yuhanna, 13/3)

… Ben her zaman O'nun beğendiği işleri yapıyorum. (Yuhanna, 8/29)

Ben kendi kendime hiçbir şey yapamam; işittiğim gibi yargılarım. Benim yargılayışım doğrudur. Çünkü kendi isteğimi değil, beni gönderenin isteğini ararım. (Yuhanna, 5/30)



 


Hz. İsa'nın Allah'a dua etmesi

Biraz ileriye giderek yüzüstü yere kapandı, duaya koyuldu... (Matta, 26/39)

… gözlerini göğe dikerek şükran duasını yaptı... (Matta, 14/19)

Halkı salıverdikten sonra dua etmek için tek başına dağa çıktı… (Matta, 14/23)

Sabah çok erkenden, ortalık henüz ağarmadan İsa kalktı, evden çıkıp ıssız bir yere gitti, orada dua etmeye başladı. (Markos, 1/35)

Onları uğurladıktan sonra, dua etmek için dağa çıktı. (Markos, 6/46)

İsa öğrencilerine, "Ben dua ederken siz burada oturun" dedi. (Markos, 14/32)

O günlerde İsa, dua etmek için dağa çıktı ve bütün geceyi Allah'a dua ederek geçirdi. (Luka, 6/12)

İsa bir yerde dua ediyordu… (Luka, 11/1)

... Ben, imanını yitirmeyesin diye senin için dua ettim… (Luka, 22/32)