Geçmişte İnananlara Atılan İftiralar
Geçmişte yaşamış olan peygamberlerin ve Müslümanların yaşantılarıyla ilgili Kuran'da detaylar verilmesinin çok önemli bir hikmeti vardır. Allah bir ayetinde "Andolsun, onların kıssalarında temiz akıl sahipleri için ibretler vardır…" (Yusuf Suresi, 111) diye bildirerek, bu hikmeti açıklamıştır. Yani geçmiştekilerin başlarına gelenler, günümüz insanlarının, üzerinde düşünüp öğüt almaları gereken olaylardır.
Örneğin Allah Kuran'da, geçmiş dönemlerde birçok peygambere ve Müslümana atılan iftiralardan örnekler vermiştir. Bu örnekleri okuyan Müslüman, kendi yaşadığı dönemde de, din ahlakından uzak bazı insanların Müslümanlara iftira atabileceğini bilir. Kendisine veya başka bir Müslümana iftira atıldığında şaşırmaz veya Müslüman kardeşine şüphe ile bakmaz, gelişen olayları, inkarcıların sözlü ve fiili saldırılarını hep Kuran'da bildirilen bakış açısına göre değerlendirir. Geçmişte Allah'ın elçileri maruz kaldıkları iftiralara nasıl güzel bir sabır ve itidalli bir tutumla karşılık verdilerse, kendisinin de aynı hoşgörülü ve tevekküllü tavrı göstermesi gerektiğini anlar.
Ayrıca, her dönemde din ahlakından uzak insanların Müslümanlara aynı mantıklarla, hatta aynı kelimelerle iftirada bulunduklarını görmek, Müslüman için şevk ve heyecan kaynağıdır. Çünkü Allah bir ayetinde "… Allah'ın kanununda kesin olarak bir değişiklik bulamazsın." (Ahzab Suresi, 62) diye vaat etmiştir. Geçmişteki olayların insanın yaşadığı dönemde de gerçekleşiyor olması, Allah'ın bu ayetinin bir tecellisidir. Ve bu olaylarla muhatap olan Müslümanın samimiyetinin göstergelerinden biridir. Ancak burada en önemli nokta kuşkusuz, iftiraya uğrayan kişinin mutlaka geçmişte Allah'ın elçilerinin ve salih müminlerin gösterdiği üstün ahlakı göstermesidir. İşte bu yüzden ilerleyen sayfalarda geçmişte Müslümanların uğradıkları iftiralar ve bunlar karşısında gösterdikleri itidalli, sabırlı, tevekküllü, hoşgörülü, akılcı davranışlar konu edilmektedir. Burada amaç, günümüz Müslümanlarına, benzer olaylarla karşılaştıklarında nasıl davranmaları gerektiği konusunda Kuran ayetleri ışığında yol göstermektir.
Allah Yolunda Mücadele Eden Herkese Delilik İftirası Atılmıştır
ADNAN OKTAR: Şuara Suresi’nin 34. ayetinde Firavun “çevresindekilere dedi ki: “İşitiyor musunuz? (Musa:) Bunun üzerine,Hz. Musa (as) (as), “O sizin de Rabbiniz, geçmişteki atalarınızın da Rabbidir” diyor.
27. ayet: “(Firavun) Dedi ki: “Şüphesiz size gönderilmiş bulunan elçiniz, gerçekten bir delidir.” Firavun’un ilk söylediği söz bu. Delilikle itham ediyor. Bütün Peygamberler, bütün Allah yolunda mücadele edenler, önce bir delilik iftirası olur, iddiası olur. Bediüzzaman’a da biliyorsunuz delilik iftirası atılmıştır. Demek ki, hem Peygamberlere, hem Peygambere tabi olan, onların talebelerine, Peygambere hayran olan mücahitlere, Allah yolunda gayret edenlere de bu tarz iftiralar atılıyor. (Sayın Adnan Oktar’ın 10 Ekim 2010 tarihli röportajından)
Hz. Musa (as)’a Atılan İftiralar
İsrailoğullarına peygamber olarak gönderilenHz. Musa (as), -tıpkı diğer peygamberler ve samimi müminler gibi- inkarcıların birçok fiili ve sözlü saldırılarına maruz kalmıştı.
Hz. Musa (as)’ın dünyaya geldiği dönemde, Mısır'ın hükümdarı olan Firavun, halkının büyük bir bölümünü eziyor ve hatta nesillerini yok edecek bir zulme maruz bırakıyordu. Firavun'un bu zorbalığı Kuran'da şu şekilde anlatılmaktadır:
Gerçek şu ki, Firavun yeryüzünde (Mısır'da) büyüklenmiş ve oranın halkını birtakım fırkalara ayırıp bölmüştü; onlardan bir bölümünü güçten düşürüyor, erkek çocuklarını boğazlayıp kadınlarını diri bırakıyordu. Çünkü o, bozgunculardandı. (Kasas Suresi, 4)
Firavun'un askerlerinin bebeğini de öldürmesinden endişe duyanHz. Musa (as)'nın annesi, Allah'ın kendisine vahyetmesiyleHz. Musa (as)'yı Nil nehrine bırakmıştı. Kuran'da bildirildiği gibi, Allah'ın belirlediği bir kader doğrultusunda bebeği Firavun'un ailesi sahipsiz görerek almışlardı. Bu olayların neticesinde, Firavun'un sarayında yetişenHz. Musa (as), Allah'ın peygamberlikle görevlendirmesinden sonra, Firavun'un düşmanca ve saldırgan tavırlarına maruz kalmıştı.
Firavun Hz. Musa (as)’ı Kendince Suçlamak için Halkı Hukuki Sistemle Tahrik Etmiştir
ADNAN OKTAR: “Bunun üzerine asasını bıraktı, bir de (ne görsünler) o, açıkça bir ejderha oldu”. (Şuara Suresi, 32) Hareket etmeye başlıyor Hz. Musa (as)’ın asası herkesin gözü önünde. “Elini çekip çıkardı” kalbinin üzerine doğru sokuyor elini, “Bir de (ne görsün) o, bakanlar için ‘parlayıp aydınlanmış” (Şuara Suresi, 33) diyor. Bakın, hem parlamış, hem aydınlanmış. “(Firavun,) Çevresindeki önde gelenlere” yani oradaki seyredenlere, “Bu dedi, “Doğrusu çok bilen bir büyücüdür” (Şuara Suresi, 34), çok bilgisi var, çok yaman bir büyücü diyor.
“Büyüsüyle sizi yurdunuzdan sürüp çıkarmak istiyor; ne buyurursunuz?” (Şuara Suresi, 35) Şimdi Firavun, halkı ikna etmek için, halkı galeyana getirmek, verilecek cezayı yönlendirmek için devlet erkanını tahrik ediyor. Yani hukuki sistemle tahrik ediyor. Meydana gelecek eylemi makul hale getirmeye çalışıyor. Belli ki ya şehit etmek amacında veyahut hapsettirecek. Ama şimdi orada biraz da demokrat ve hoşgörülü takıldığı için, öyle bir görüntü verdiği için direkt uygulayamıyor. Onu makul hale getirmek için zemin ve topluluğu tahrik ederek onların desteğini almaya çalışıyor. Bakın, “Büyüsüyle sizi yurdunuzdan sürüp çıkarmak istiyor; ne buyuruyorsunuz?” Şimdi adamın malının, mülkünün elinden alınıp, sürülüp çıkarılması, bu masum bir amaç değil onlar için. Adamları “malınızı mülkünüzü elinizden alacak.” diyerek tahrik ediyor. (Sayın Adnan Oktar’ın 18 Aralık 2010 tarihli röportajından)
Firavun'unHz. Musa (as)'a Olan Düşmanlığı
Allah'ın emriyle, Firavun'a giderek ona Allah'ın varlığını ve hak dini anlatanHz. Musa (as), Firavun'un inkarcı ve saldırgan tutumuyla karşılaşmıştır. Firavun, hemHz. Musa (as)'yı hem de yanındakileri işkence ile ve öldürmekle tehdit etmiştir. Onun bu tehditleri karşısında ise ülke halkının büyük bir kısmıHz. Musa (as)'nın bildirdiği gerçeklere inanmaktan ve onunla birlikte olmaktan korkmuşlardır. Ayetlerde haber verildiğine göre, ancak az sayıda genç ona iman etmiştir:
Sonunda Musa'ya kendi kavminin bir zürriyetinden (gençlerinden) başka -Firavun ve önde gelen çevresinin kendilerini belalara çarptırmaları korkusuyla- iman eden olmadı. Çünkü Firavun, gerçekten yeryüzünde büyüklenen bir zorba ve gerçekten ölçüyü taşıranlardandı. (Yunus Suresi, 83)
Elbette bu mücadelede galip gelecek tarafın Allah'ın salih kulları olduğu, "... Allah, kafirlere müminlerin aleyhinde kesinlikle yol vermez." (Nisa Suresi, 141) ayeti ile bildirildiği gibi, daha en başından bellidir. Ancak müminlerin imanlarının, tevekküllerinin ve sabırlarının denenmesi için, önce oldukça zorlu imtihanlardan geçirilmeleri, insanlar tarafından yalanlanmaları, iftiralara maruz kalmaları Allah'ın kanunudur.Hz. Musa (as)'nın kendisi ve onunla birlikte iman edenler için de durum aynı olmuştur.
Firavun, kendisini adeta bir ilah gibi görüyor, tüm Mısır'ın ve Mısır üzerindeki bütün insanların tek sahibi ve hakimi olduğunu zannediyordu. Tek gerçek ilahın, tek gücün ve insanların tek sahibinin Allah olduğunu halkının öğrenmesi durumunda, eskisi gibi ilahlık iddia edemeyeceğinin ve insanlara zorbalıkla boyun eğdiremeyeceğinin de farkındaydı. Bu nedenle halkınınHz. Musa (as)'ya inanmaması için çeşitli yollara başvurdu. İşkence ve ölümle tehdit etme Firavun'un sıkça başvurduğu yöntemlerden biriydi. Bir diğer yöntemi ise,Hz. Musa (as)'ya ve kardeşi Hz. Harun'a iftira atmak olmuştu. Firavun'un, kendince, onları insanların gözünde küçük düşürmek, önemsiz ve değersiz insanlar gibi göstermek için kullandığı akıl ve mantık dışı iftiraları şöyle maddelendirebiliriz:
Hz. Musa (as)’ın Menfaat ve İktidar Peşinde Olduğu İftirası
İnkarcıların iman edenlere attıkları iftiraları belirlerken en önemli çıkış noktaları kendi sahip oldukları kötü ahlakları ve dünyaya bakış açıları olmuştur. Örneğin, Allah'ın emrettiği ahlakı yaşamayan insanların müthiş bir büyüklenme arzusu ve dünya hayatına yönelik sınır tanımaz hırsları vardır. Firavun, bu insanların tipik bir örneğidir. Tüm Mısır'ın üzerindeki insanlarla birlikte kendisine ait olması hırsına kapılan Firavun, bu hırsı uğruna masum insanlara acı çektirmekten ve hatta onları öldürmekten dahi çekinmemektedir. Bu sapkın inancından dolayı diğer insanları da kendisi gibi dünya hırsı ile gözü dönmüş sanmaktadır. Bu nedenle,Hz. Musa (as)'nın ve Hz. Harun'un Allah Katındaki yerlerini ve ne amaçla kendisine geldiklerini anlayıp takdir edememiştir.
Hz. Musa da insanlardan kendilerine tabi olmalarını istemiştir. AncakHz. Musa (as)'nın bundaki amacı onlara Allah'ın varlığını ve sonsuz kudretini tanıtmak, din ahlakını öğretmek ve onların hidayet bulmalarına vesile olmaktır. Firavun ve çevresi ise büyük bir akılsızlıkla,Hz. Musa (as)'nın makam peşinde olduğunu, yeryüzünde büyüklük elde etmeye çalıştığını düşünmüşler ve kendilerince onu iktidarlarına bir rakip olarak görmüşlerdir.Yüce Allah bir ayette Firavun'un çevresininHz. Musa (as)'yı ve Hz. Harun'u haksız yere nasıl suçladığını şöyle bildirir:
Onlar: "Siz ikiniz, bizi atalarımızı üzerinde bulduğumuz (yol)dan çevirmek ve yeryüzünde büyüklük sizin olsun diye mi bize geldiniz? Biz, sizin ikinize inanacak değiliz" dediler. (Yunus Suresi, 78)
Oysa, Hz. Musa (as) ve Hz. Harun, tüm diğer peygamberler ve samimi Müslümanlar gibi, asla dünyevi mevki ve çıkarların peşinde olmamışlardır. Onlar insanlardan hiçbir ücret ve karşılık beklemeden, sadece Allah'ın hoşnutluğunu, rahmetini ve cennetini isteyerek insanları Allah'ın yoluna çağırmışlar ve onlara ahiret yurdunu hatırlatmışlardır. Allah, "Kitap'ta Musa'yı da zikret. Çünkü o, ihlasa erdirilmiş ve gönderilmiş (Resul) bir peygamberdi." (Meryem Suresi, 51) ayetiyle,Hz. Musa (as)'nın yalnızca Kendi rızasını arayan bir kul olduğunu haber vermiştir. Ayrıca başka ayetlerde de,Hz. Musa (as)'nın ve Hz. Harun'un, Allah'ın salih kullarından oldukları şöyle haber verilmiştir:
Andolsun, Biz Musa'ya ve Harun'a lütufta bulunduk. Onları ve kavimlerini o büyük üzüntüden kurtardık. Onlara yardım ettik, böylece üstün gelenler oldular. Ve ikisine anlatımı-açık kitabı verdik. Onları dosdoğru yola yöneltip-ilettik. Sonra gelenler arasında da ikisine (hayırlı ve şerefli bir isim) bıraktık. Musa'ya ve Harun'a selam olsun. Şüphesiz Biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz. Şüphesiz ikisi, Bizim mü'min olan kullarımızdandılar. (Saffat Suresi, 114-122)
Halkın Güvenliğini ve Huzurunu Tehdit Ettiği İftirası
Firavun'un kullandığı taktiklerden biri deHz. Musa (as)'yı ve Hz. Harun'u kendi düşük aklınca, her fırsatta ülke ve halk için önemli bir tehlike gibi göstermekti. Bu yöndeki asılsız iftiralarıyla halkı,Hz. Musa (as) aleyhine kışkırtmaya çalışıyordu. Öyle ki FiravunHz. Musa (as)'yı, insanları "yurtlarından sürüp çıkarmayı istemekle" suçlamıştı. Kuran ayetlerinde Allah, Firavun'un, halkının önde gelenlerine şöyle seslendiğini bildirir:
(Firavun,) Çevresindeki önde gelenlere: "Bu" dedi, "Doğrusu bilgin bir büyücüdür. Büyüsüyle sizi yurdunuzdan sürüp çıkarmak istiyor; ne buyurursunuz?" (Şuara Suresi, 34-35)
Bir başka ayette, ise Firavun'unHz. Musa (as)'yı ve yanındakileri, halkı yurtlarından sürüp çıkarmak için tuzak kurmakla suçladığı bildirilmektedir:
Firavun: "Ben size izin vermeden önce O'na iman ettiniz, öyle mi? Mutlaka bu, halkı burdan sürüp-çıkarmak amacıyla şehirde planladığınız bir tuzaktır. Öyleyse siz (buna karşılık ne yapacağımı) bileceksiniz." (Araf Suresi, 123)
Firavun'un bu akıl dışı iftirası ile halkın ve önde gelenlerinHz. Musa (as)'ya ve yanındakilere karşı cephe almalarını, onları halkın gözünde hain olarak göstermek istediği açıktır. Ancak, Yüce Rabbimiz Allah'ın vaat ettiği gibi, müminlere kurulan tüm tuzaklar nasıl bozulduysa, Firavun'un bu tuzağı da bozulmuştur:
Sonunda Allah, onların kurdukları hileli-düzenlerinin kötülüklerinden onu korudu ve Firavun'un çevresini de azabın en kötüsü kuşatıverdi. (Mümin Suresi, 45)
Hz. Musa (as)’ın "Büyücülük"le Suçlanması
Firavun kibirinden dolayı,Hz. Musa (as)'nın getirdiği hak dini kabul etmemişti.Hz. Musa (as), Allah'ın varlığını ve kendisinin Allah'ın elçisi olduğunu göstermek için -Allah'ın izniyle- Firavun'a birçok mucize gösterdi. Firavun buna rağmen iman etmediği gibi, halkın da inanmasını engellemek için,Hz. Musa (as)'yı büyücülükle ve sihir yapmakla suçladı. BöylelikleHz. Musa (as)'nın söylediklerinin ve yaptıklarının doğru olmadığı, bunun sadece insanları etkilemek için kullanılan yalancı bir sihir olduğu izlenimi vermek istiyordu. Bu konu ayetlerde şöyle bildirilir:
Andolsun, Biz Musa'yı ayetlerimizle ve apaçık bir delille gönderdik; Firavun'a, Haman'a ve Karun'a. Ama onlar: (Bu,) Yalan söyleyen bir büyücüdür" dediler. (Mümin Suresi, 23-24)
Hz. Musa (as)’ın ise, Firavun'un ve önde gelenlerin bu iftiralarına şöyle cevap verdiği haber verilmektedir:
Musa: "Size hak geldiğinde (böyle) mi söylersiniz? Bu bir büyü müdür? Oysa büyücüler, kurtuluşa ermezler" dedi. (Yunus Suresi, 77)
Büyücülük iftirası,Hz. Musa (as)'dan önce ve sonra, birçok mümine atılmış iftiralardan biridir. İlerleyen bölümlerde "büyücülük" iftirasına uğramış diğer Müslümanlarla ilgili Kuran'da bildirilenler de aktarılacaktır.
Yalancılık İftirası
Musa, onlara apaçık olan ayetlerimizle geldiği zaman: "Bu, düzüp uydurulmuş bir büyüden başkası değildir. Biz geçmiş atalarımızdan bunu işitmedik" dediler. Musa dedi ki: "Rabbim, kimin kendisinden bir hidayetle geldiğini ve bu (dünya) yurdun(un) sonucunun kime ait olacağını daha iyi bilir. Gerçekten, zulmedenler, felah bulmazlar." Firavun dedi ki: "Ey önde gelenler, sizin için benden başka ilah olduğunu bilmiyorum. Ey Haman, çamurun üstünde bir ateş yak da, bana yüksekçe bir kule inşa et, belki Musa'nın ilahına çıkarım çünkü gerçekten ben onu yalancılardan (biri) sanıyorum." (Kasas Suresi, 36-38)
Firavun'unHz. Musa (as)'ya ve onun kendisine tebliğ ettiği din ahlakına karşı tavrı kuşkusuz son derece gafil ve zalimcedir. İnkarda bu derece ileri gitmiş olan bir insanın, gelen elçiyi kendi düşük aklınca karalamak ve onu yalanlamak için olmadık suçlamalarda bulunması ve alaycı tavırlar takınması ise hiç de şaşırtıcı değildir. Firavun,Hz. Musa (as)'yı kendince güçsüzleştirmek ve anlattığı gerçeklere insanların inanmasını engellemek için, tüm bunların yalan olduğu iftirasını da kuşkusuz pervasızca atmaktadır. Oysa, Allah'ın elçilerini yalanlayanların ve onlara iftiraları ve yalanlamaları ile zorluk ve sıkıntı vermeye çalışanların sonu Kuran'da açık ve kesin olarak bildirilmektedir:
Andolsun, Biz her ümmete: "Allah'a kulluk edin ve tağuttan kaçının" (diye tebliğ etmesi için) bir elçi gönderdik. Böylelikle, onlardan kimine Allah hidayet verdi, onlardan kiminin üzerine sapıklık hak oldu. Artık, yeryüzünde dolaşın da yalanlayanların uğradıkları sonucu görün. (Nahl Suresi, 36)
Yukarıdaki ayette de haber verildiği gibi, Allah'ın samimi, dürüst, candan, Allah'tan korkan ve Allah'ı çok seven kullarına karşı yapılan bu haksızlıklar, ne dünyada ne de ahirette karşılıksız kalmamaktadır. Nitekim Firavun'un ve çevresindekilerin dünyada uğradıkları belalar ve en sonunda ölümleri bunun en açık örneklerinden biridir. Allah, insanlara Firavun ve yakınlarının uğradığı sondan ders almayı hatırlatmıştır. Bu yüzden her insan için Kuran'da aktarılan bu olaylar ibret vesilesi olmalıdır:
O ve askerleri, yeryüzünde haksız yere büyüklendiler ve gerçekten Bize döndürülmeyeceklerini sandılar. Bunun üzerine, onu ve askerlerini tutup suya attık. Böylelikle zulmedenlerin nasıl bir sona uğradıklarına bir bak. (Kasas Suresi, 39-40)
İnsanların unutmaması gereken en önemli konulardan biri ise, Firavun'un ve onun yolunu izleyen inkarcıların dünyada uğradıkları azabın ahiretteki azap yanında çok küçük kaldığıdır. Dünyadayken Allah'ın ayetlerine karşı büyüklenen, Allah'ın elçilerine ve salih kullarına zorluk çıkaran, onlara iftiralar atan, tuzaklar kuran, dini yalanlayan, Allah'ın emrettiği ahlakı beğenmeyerek kendi çirkin ahlaklarını yaygınlaştırmaya çalışan insanları, ahirette zorlu bir azap beklemektedir:
Biz, onları ateşe çağıran önderler kıldık; kıyamet günü yardım görmezler. Bu dünya hayatında onların arkasına lanet düşürdük; kıyamet gününde ise, onlar çirkinleştirilmiş olanlardır. (Kasas Suresi, 41-42)
Hz. Yusuf (as)’a Atılan İftiralar
Hz. Yusuf çocukluğundan itibaren pek çok iftiraya maruz kalmış ve kendisine defalarca tuzak kurulmuş peygamberlerden biridir. Çocukluk yıllarından itibaren, çok temiz ve güzel ahlaklı bir insan olmasına rağmen en yakınları tarafından bile zulüm görmüştür. Hatta kendi öz kardeşleri ona olan kıskançlıkları nedeniyle onu öldürmeye yeltenmişlerdir. Allah'tan korkan, daima Allah'ın rızasını gözeten bu tertemiz insan, hırsızlık ve zina gibi her toplumda ayıplanarak kınanan suçlarla haksız yere itham edilmiş, suçsuzluğu açıkça ortada olmasına rağmen kendisine atılan iftira nedeniyle yıllarca hapiste tutulmuştur. İlerleyen satırlarda, inkarcıların iftiralarının Hz. Yusuf döneminde nasıl ortaya çıktığı, ayetler doğrultusunda anlatılmaktadır.
Vezirin Karısının İftirası
Hz. Yusuf (as), daha küçük yaşta iken Allah'ın kendisine ilim verdiği peygamberlerden biridir. Kendisini kıskanan kardeşleri tarafından çocuk yaştayken bir kuyuya bırakılmış, kuyuda Hz. Yusuf'u bulan bir kafile, onu Mısırlı bir azize satmıştır. Yetişkin çağına eriştiğinde, yanında kaldığı vezirin karısı Hz. Yusuf (as)’a çirkin bir teklifte bulunmuştur. Ancak imanı ve Allah korkusu nedeniyle, Hz. Yusuf kadının bu isteğini reddetmiştir. Reddedilen kadın, kendisinden kaçmak isteyen Hz. Yusuf (as)’a arkadan yetişerek gömleğinden tutup çekmiş ve bu esnada Hz. Yusuf (as)’ın gömleği arkadan yırtılmıştır. Tam bu sırada kadının kocası olan vezirle karşılaşmışlar, bunun üzerine kadın kendi suçunu gizlemek için Hz. Yusuf (as)’a iftira atmış; onu kendisinden "murad almak" istemekle suçlamıştır. Konu ile ilgili ayetler Kuran'da şu şekilde bildirilmiştir:
Erginlik çağına erişince, kendisine hüküm ve ilim verdik. İşte Biz, iyilik yapanları böyle ödüllendiririz. Evinde kalmakta olduğu kadın, ondan murad almak istedi ve kapıları sımsıkı kapatarak: "İsteklerim senin içindir, gelsene" dedi. (Yusuf) Dedi ki: "Allah'a sığınırım. Çünkü O benim efendimdir, yerimi güzel tutmuştur. Gerçek şu ki, zalimler kurtuluşa ermez." Andolsun kadın onu arzulamıştı, -eğer Rabbinin (zinayı yasaklayan) kesin kanıt (burhan)ını görmeseydi- o da (Yusuf da) onu arzulamıştı. Böylelikle Biz ondan kötülüğü ve fuhşu geri çevirmek için (ona delil gönderdik). Çünkü o, muhlis kullarımızdandı. Kapıya doğru ikisi de koştular. Kadın onun gömleğini arkadan çekip yırttı. (Tam) Kapının yanında kadının efendisiyle karşılaştılar. Kadın dedi ki: "Ailene kötülük isteyenin, zindana atılmaktan veya acı bir azaptan başka cezası ne olabilir?" (Yusuf Suresi, 22-25)
Kadının yalana dayalı bu suçlamasına karşı Hz. Yusuf gerçekleri söylemiş ve ayette bildirildiği gibi, "Onun kendisi benden murad almak istedi..." (Yusuf Suresi, 26) diyerek doğruyu anlatmış, bunun üzerine kadının yakınlarından bir kişi aralarında şahitlik etmiştir.
"… Eğer onun gömleği ön taraftan yırtılmışsa bu durumda kadın doğruyu söylemiştir, kendisi ise yalan söyleyenlerdendir. Yok eğer onun gömleği arkadan çekilip yırtılmışsa, bu durumda kadın yalan söylemiştir ve kendisi doğruyu söyleyenlerdendir." (Yusuf Suresi, 26-27)
Ayette bildirildiği gibi gömleğinin arkadan yırtılmış olması Hz. Yusuf (as)’ın doğru söylediğinin açık bir delilidir. Ancak, iffetine dair apaçık deliller bulunmasına rağmen Hz. Yusuf zindana atılmıştır.
Burada Yusuf (as), Allah'tan korkmayan, mevki ve makam sahibi insanların tuzakları ile karşı karşıya kalmıştır. Yusuf (as), kadının istekleri ile zindan arasında seçim yapmak zorunda bırakılmıştır. Üstelik zindana atılabilmesi için de işlemediği bir suç üzerine yüklenmiştir. İtham edildiği bu suç ise toplum tarafından en çok ayıplanacak, dedikodusu en çok yapılacak olan "zina"dır. Böylesine çirkin bir iftiraya uğramasının nedeni ise "zina" yapmayı reddetmesi ve iffetli, üstün ahlaklı bir Müslüman olmasıdır. Hz. Yusuf (as)’a uygulananlar, inkarcıların, samimi Müslümanları kendi çirkin yollarına döndürmek veya onları baskı ile hak olan dinden vazgeçirtmek için uyguladıkları "geleneksel" yöntemlerdendir.
Bu olayla ilgili dikkat çekici bir diğer konu ise şöyledir: Kadın Hz. Yusuf'u zinaya zorlamakta, yani onu kendi inançsız ve ahlaksız dünyasına katılmaya çağırmaktadır. Ama istediği gibi davranmadığı ve Allah'ın sınırlarını korumakta kararlı davrandığı için, Hz. Yusuf'u zina iftirası ile zindana attırmaktadır. Hz. Yusuf (as)’ın örneğinde görüldüğü gibi, inkarcılar çoğu zaman kendi işledikleri ve hayatlarının birer parçası olan suç ve ahlaksızlıklarla iman edenlere iftira eder ve bunun sonucunda onların cezalandırılmalarını sağlamaya çalışırlar.
Yusuf (as), kendisine bir düzen kurulduğunu bilmektedir, ancak Allah'ın hoşnutluğunu herşeyin üzerinde tutan her Müslüman gibi, o da, zindanı inkarcıların çağırdıkları ahlaksızlığa tercih etmiş ve uzun bir süre zindanda kalmıştır. Hz. Yusuf (as)’ın bu konuda Allah'a olan duası Kuran'da şöyle bildirilmiştir:
(Yusuf) Dedi ki: "Rabbim, zindan, bunların beni kendisine çağırdıkları şeyden bana daha sevimlidir. Kurdukları düzeni benden uzaklaştırmazsan, onlara (korkarım) eğilim gösterir, (böylece) cahillerden olurum." Böylece Rabbi, duasını kabul etti ve onların hileli düzenlerini kendisinden uzaklaştırdı. Çünkü O, işitendir, bilendir. (Yusuf Suresi, 33-34)
Bir insanın hiçbir maddi dayanağı olmadan, içinde bulunduğu toplumun önde gelen kişilerini karşısına alarak, sadece Allah'ı razı etmek için hapse girmeyi kabul etmesi, onun ne derece yüksek bir imana sahip olduğunun çok önemli bir göstergesidir.
Bu olaydaki şartları bir kez daha gözden geçirmekte fayda vardır. Hz. Yusuf iftiraya uğramıştır. İşlemediği bir suçtan ötürü onu mahkum etmişlerdir. Uzun bir süre hapiste kalacaktır. Çevresindeki insanlardan sürekli düşmanca ve adaletsiz tavırlar görmektedir. Zahire göre bakıldığında, onu temize çıkaracak herhangi bir kişi veya durum söz konusu değildir. Suçsuzluğu açıkça ortada olmasına rağmen Hz. Yusuf'u hapse atmakta kararlı olmaları, o dönemde hem büyük bir adaletsizliğin hüküm sürdüğünün, hem de iffetini korumaya çalışan bir insanın cahiliye toplumu içinde nasıl karşılık gördüğünün bir göstergesidir.
Dikkat edilirse deliller ortaya konmuş olmasına rağmen toplum içindeki bu zulme izin verilmekte, çok iyi bildikleri halde insanların hiçbiri haklıdan yana olmamaktadır. Yapılan zulme rıza göstermekte, kendi menfaatlerini ön planda tutmakta ve suçsuz olmasına rağmen bir insanın zindana atılmasına razı olabilmektedirler. Bu durum ayette şu şekilde belirtilir:
Sonra onlar da (Yusuf'un iffetine ilişkin) delilleri görmelerinin ardından, mutlaka onu belli bir vakte kadar zindana atmak (görüşü) ağır bastı. (Yusuf Suresi, 35)
Sonuçta Hz. Yusuf zindanda yıllarca kalmıştır. (Yusuf Suresi, 42) Her ne kadar olayların dıştan görünüşü, açığa çıkarılması güç gibi görünse de, herşeyin özünü bilen müminler için durum böyle değildir. Müminler nasıl bir zorluk ve sıkıntı ile karşı karşıya gelirlerse gelsinler, daima Allah'a tevekkül ederler, hiçbir zaman ümitsizliğe kapılmazlar, her koşulda Allah'tan razı olurlar ve her olayda Allah'ın yarattığı bir güzellik ve hayır olduğuna kesin bir bilgiyle iman ederler. Gerçekten de Hz. Yusuf (as)’ın bir iftira sonucunda zindana atılması cahiliye bakış açısıyla bir olumsuzluk gibi görünse de, sonuç onun için hem dünyada hem de ahirette büyük bir hayra dönüşmüştür.
Zindanda bulunduğu dönemlerde, dönemin hükümdarı gördüğü bir rüyanın yorumlanmasını istemiştir. Hükümdarın hizmetinde çalışan ve yıllar önce Hz. Yusuf'la aynı zindanda kalan bir adam rüyanın yorumunu yapması için Hz. Yusuf (as)’a başvurur. Hz. Yusuf (as)’ın zindanda tutulduğunun yıllar sonra hatırlanması, Allah'ın belirlediği kader doğrultusunda, bu şekilde gerçekleşir. Hz. Yusuf (as)’ın rüyaya getirdiği hikmet dolu yorum üzerine hükümdar onu huzuruna çağırır. Ancak Hz. Yusuf öncelikle kendisine atılan iftiranın araştırılmasını ve kendisinin kesin olarak temize çıkarılmasını ister. Ayette bu durum şu şekilde bildirilir:
Hükümdar dedi ki: "Onu bana getirin." Ona elçi geldiğinde (Yusuf:) "Efendine (Rabbine) dön de ona sor: "Ellerini kesen o kadınların durumu neydi? Doğrusu benim Rabbim, onların hileli düzenlerini gerçekten bilendir." (Yusuf Suresi, 50)
Hükümdar olayın şahidi olan kadınları huzurunda toplamış ve kadınlar -vezirin karısı da dahil olmak üzere- Hz. Yusuf (as)’ın suçsuz olduğunu itiraf etmişler ve böylelikle Hz. Yusuf (as)’ın suçsuzluğu ortaya çıkmıştır. Ayette şöyle bildirilmektedir:
(Hükümdar topladığı o kadınlara:) "Yusuf'un nefsinden murad almak istediğinizde sizin durumunuz neydi?" dedi. Onlar: "Allah için, haşa" dediler. "Biz ondan hiçbir kötülük görmedik." Aziz (Vezir)in de karısı dedi ki: "İşte şu anda gerçek orta yere çıktı; onun nefsinden ben murad almak istemiştim. O ise gerçekten doğruyu söyleyenlerdendir." (Yusuf Suresi, 51)
Hz. Yusuf bu itiraf karşısında, ayette haber verildiği gibi, şunları söylemiştir:
..."Bu, (itiraf Vezirin) yokluğunda gerçekten kendisine ihanet etmediğimi ve gerçekten Allah'ın ihanet edenlerin hileli-düzenlerini başarıya ulaştırmadığını kendisinin de bilip öğrenmesi içindi." (Yusuf Suresi, 52)
Hz. Yusuf (as)’ın Allah'ın haram kıldığı bir hareketi yapmak yerine yıllarca zindanda kalmayı tercih etmesi, zina yaptığına dair iftiraya uğramasına rağmen güzel bir sabır ve teslimiyet göstermesi, kıyamete kadar bütün müminlere örnek olacak çok asil bir davranıştır. Allah, Hz. Yusuf (as)’a gösterdiği üstün ahlak, tevekkül ve teslimiyetin ardından, zindandan çıktıktan sonra Mısır'da güç ve iktidar vermiştir. Bu elbette Hz. Yusuf (as)’a Allah'ın dünyada vermiş olduğu bir karşılıktır. Allah, bunu ayetinde şu şekilde belirtir:
İşte böylece Biz yeryüzünde Yusuf'a güç ve imkan (iktidar) verdik. Öyle ki, orada (Mısır'da) dilediği yerde konakladı. Biz kime dilersek rahmetimizi nasib ederiz ve iyilik yapanların ecrini kayba uğratmayız. Ahiretin karşılığı ise, iman edenler ve takvada bulunanlar için daha hayırlıdır. (Yusuf Suresi, 56-57)
Hz. Yusuf (as)’ın hayatında da örneğini gördüğümüz gibi, müminlere atılan iftira ne kadar çirkin olursa olsun, müminlerin aleyhine kurulan tuzak ne kadar güçlü olursa olsun, Allah'ın salih kulları er geç temize çıkarlar. Nitekim Müslümanlara karşı düzenlenen bu tür hileli düzenlerin başarıya ulaşamayacağı pek çok ayetle haber verilmiş ve Hz. Yusuf (as)’ın hayatı ile ilgili bu kıssa da tüm insanlara örnek ve ibret vesilesi olarak bildirilmiştir.
Hz. Yusuf (as)’ın Kardeşlerinin Hırsızlık İftirası
Kuran'da, kardeşlerinin, Hz. Yusuf (as)’a karşı şiddetli bir kıskançlık besledikleri bildirilmektedir. Daha önce de belirtildiği gibi, bu kıskançlıkları nedeniyle Hz. Yusuf'u küçük yaştayken bir kuyuya terk etmişler ve onun ailesinden ve sevdiği insanlardan kopmasına neden olmuşlardır.
Aradan uzun yıllar geçmiş; Yusuf (as), zindandan çıkıp, hükümdar tarafından hazinelerin başına geçirildikten sonra bir gün kardeşleri erzak almak için onun huzuruna çıkmışlar, ancak Hz. Yusuf'u tanımamışlardır. Hz. Yusuf kendisini sadece küçük kardeşine tanıtmış ve ona diğer kardeşlerinin yaptıklarına üzülmemesini söylemiştir. Kardeşinin yanında kalmasını istemiş ancak bulunduğu ülkenin kanunlarına göre onu yanında tutamayacağı için çok akılcı bir plan yapmıştır. Bu olaylar Kuran'da şöyle anlatılır:
Yusuf'un yanına girdikleri zaman, o, kardeşini bağrına bastı; "Ben" dedi. "Senin gerçekten kardeşinim. Artık onların yaptıklarına üzülme."Erzak yüklerini kendilerine hazırlayınca da, su kabını kardeşinin yükü içine bıraktı, sonra bir münadi (şöyle) seslendi: "Ey kafile, sizler gerçekten hırsızsınız." Onlara doğru yönelerek: "Neyi kaybettiniz?" dediler. Dediler ki: "Hükümdarın su tasını kaybettik, kim onu (bulup) getirirse, (ona armağan olarak) bir deve yükü vardır. Ben de buna kefilim." "Allah adına, hayret" dediler. "Siz de bilmişsiniz ki, biz (bu) yere bozgunculuk çıkarmak amacıyla gelmedik ve biz hırsız değiliz." "Öyleyse" dediler. "Eğer yalan söylüyorsanız (bunun) cezası nedir?" Dediler ki: "Bunun cezası, (su tası) yükünde bulunanın kendisidir. İşte Biz zulmedenleri böyle cezalandırırız." Böylece (Yusuf) kardeşinin kabından önce onların kablarını (yoklamaya) başladı, sonra onu kardeşinin kabından çıkardı. İşte Biz Yusuf için böyle bir plan düzenledik. (Yoksa) Hükümdarın dininde (yürürlükteki kanuna göre) kardeşini (yanında) alıkoyamazdı. Ancak Allah'ın dilemesi başka. Biz dilediğimizi derecelerle yükseltiriz. Ve her bilgi sahibinin üstünde daha iyi bir bilen vardır. (Yusuf Suresi, 69-76)
Hz. Yusuf yıllarca görmediği kardeşini bu yöntemle yanında tutabilmiştir. Ancak, Hz. Yusuf (as)’ın kıskanç ve merhametsiz kardeşleri, konuşmalarının arasına sıkıştırdıkları bir cümle ile Hz. Yusuf (as)’a gıyabında iftira atmışlar ve onu da, büyük bir akılsızlık göstererek, haksız yere hırsızlıkla suçlamışlardır. Ayette kardeşlerinin bu iftirası şöyle bildirilir:
Dediler ki: "Şayet çalmış bulunuyorsa, bundan önce onun kardeşi de çalmıştı." Yusuf bunu kendi içinde saklı tuttu ve bunu onlara açıklamadı (ve içinden): "Siz daha kötü bir konumdasınız" dedi. "Sizin düzmekte olduklarınızı Allah daha iyi bilir." (Yusuf Suresi, 77)
İnkarcıların ve münafıkların müminlere duydukları kin ve haset öyle büyüktür ki, Hz. Yusuf (as)’ın kardeşlerinde de görüldüğü gibi, her fırsatta onları incitmeye, açıkça veya gıyablarında iftiralarla karalamaya ve küçük düşürmeye çalışırlar. Ancak herşeyin özünü bilen, gerçekleri görebilen, daima Allah'ın emirleri doğrultusunda düşünen müminler, tüm bunlara güzel bir sabırla ve neşeyle karşılık verirler. Allah'ın daima kendileriyle birlikte olduğuna gönülden inanır, bu inancın teslimiyetini ve tevekkülünü yaşarlar. İşte Hz. Yusuf (as)’ın yukarıda aktardığımız hayatı da bu tevekkül, teslimiyet ve üstün ahlakın güzel bir örneğidir.
Hz. Meryem'e Atılan İftira
Kuran'da anlatılan kıssalara baktığımızda, salih Müslümanların genellikle en titiz oldukları konulara yönelik iftiralarla karşılaştıklarını görürüz. Allah'a iman eden insanların karşılaştıkları bu gibi iftiraların başlıcalarından biri de, iffetsizlik iftirasıdır. Önceki sayfalarda gördüğümüz gibi, Yusuf (as), iffetini bu kadar korumasına rağmen, inkar edenlerin çirkin ahlaklarının neticesinde, iffetsizlik suçlaması ile karşılaşmıştır. Üstün ahlakı ile asla bağdaşmayan bu iftira ile insanların gözünde küçük düşürülmeye çalışılmıştır. Ama biraz önce de belirttiğimiz gibi Allah, onu temize çıkarmış ve suçsuzluğunu diğer insanların da görmesini sağlamıştır.
Hz. Yusuf (as)’ın maruz kaldığı iffetsizlik iftirasının bir benzeri, tarihte Müslüman kadınlara yönelik olarak da yapılmıştır. Hz. Meryem, Allah'a olan imanı, samimiyeti, temizliği, iffeti ve güzel ahlakı ile Allah'ın alemlerin kadınlarına örnek olarak gösterdiği mübarek bir insandır. Allah, Hz. Meryem'in melekler aracılığıyla nasıl müjdelendiğini bir ayetinde şöyle bildirir:
Hani melekler: "Meryem, şüphesiz Allah seni seçti, seni arındırdı ve alemlerin kadınlarına üstün kıldı," demişti. (Al-i İmran Suresi, 42)
Ailesinden kopup Doğu tarafına çekilen Hz. Meryem'e Allah Kendi Katından Cebrail'i göndermiştir. Cebrail kendisine güzel bir insan kılığında görünmüş ve Allah'ın vaadini gerçekleştirmek üzere gönderilmiştir. Bu gelişmeler Kuran'da şu şekilde anlatılmaktadır:
Kitap'ta Meryem'i de zikret. Hani o, ailesinden kopup doğu tarafında bir yere çekilmişti. Sonra onlardan yana (kendini gizleyen) bir perde çekmişti. Böylece ona Ruhumuz (Cibril'i) göndermiştik, o da, düzgün bir beşer kılığında görünmüştü. Demişti ki: "Gerçekten ben, senden Rahman (olan Allah)a sığınırım. Eğer takva sahibiysen (bana yaklaşma)." Demişti ki: "Ben, yalnızca Rabbinden (gelen) bir elçiyim; sana tertemiz bir erkek çocuk armağan etmek için (buradayım)." O: "Benim nasıl bir erkek çocuğum olabilir? Bana hiçbir beşer dokunmamışken ve ben azgın utanmaz (bir kadın) değilken" dedi. "İşte böyle" dedi. "Rabbin, dedi ki: -Bu Benim için kolaydır. Onu insanlara bir ayet ve Bizden bir rahmet kılmak için (bu çocuk olacaktır)." Ve iş de olup bitmişti. (Meryem Suresi, 16-21)
Görüldüğü gibi Hz. Meryem, Allah'ın dilemesi ile babasız bir çocuk dünyaya getirmiştir. Çocuğu ile birlikte kavminin içine girdiğinde ise, büyük bir tepki almış ve dönemin inkarcıları son derece çirkin ve akılsızca bir tutum sergileyerek, bu tertemiz insana iftira atmışlardır. Kuran'da şöyle bildirilmektedir:
Böylece onu taşıyarak kavmine geldi. Dediler ki: "Ey Meryem, sen gerçekten şaşırtıcı bir şey yaptın." "Ey Harun'un kız kardeşi, senin baban kötü bir kişi değildi ve annen de azgın, utanmaz (bir kadın) değildi." (Meryem Suresi, 27-28)
Ancak kavminin her türlü iftirasına, suçlamasına ve çirkin davranışına rağmen, Hz. Meryem tevekküllü ve sabırlı tavrından asla ödün vermemiş, Allah'ın yardımının hep yanında olduğunu bilerek hareket etmiştir. Allah'ın emri ile konuşma orucu tutarak kavmi ile bir süre konuşmamıştır. Onun yerine henüz beşikte olan Hz. İsa, Allah'ın izniyle konuşmuş ve Allah'ın bir mucizesi olduğunu insanlara göstermiştir.
Aslında kavmi, Hz. Meryem'in iffetinin ve temizliğinin farkındadır. Ancak, Hz. Meryem'in kendi batıl dinlerinden uzaklaşarak Müslüman olması bu insanların hoşuna gitmemiştir. Ayrıca beşikte iken konuşarak peygamber olduğunu müjdeleyen İsa Peygamberin annesi olması da, inkarcıların akılsızca alaylarının, dedikodularının ve iftiralarının bir nedenidir. Oysa o dönemde Hz. Meryem'e dilleri ile sataşanların hepsi yaptıklarının karşılığını dünyada da ahirette de azap olarak almışlardır. Hz. Meryem'e yönelttikleri iftiralar ise boşa gitmiş, ne Hz. Meryem'e ne de Hz. İsa'ya bir zarar verebilmişlerdir. Allah, onları tüm insanların gözünde temize çıkarmış, Hz. Meryem'i Kuran'da överek insanlara tanıtmıştır. Bugün her dinden insan Hz. Meryem'i saygı ve sevgi ile anmaktadır. Hz. Meryem'den söz edilen ayetlerden biri de şöyledir:
İmran'ın kızı Meryem'i de (zikret). Ki o kendi ırzını korumuştu. Böylece Biz ona ruhumuzdan üfledik. O da Rabbinin kelimelerini ve kitaplarını tasdik etti. O, (Rabbine) gönülden bağlı olanlardandı. (Tahrim Suresi, 12)
Ancak burada Hz. Meryem'e iftira atanların uğrayacakları sonu bilmek de önemlidir. Gerek Hz. Meryem zamanında, gerekse ondan sonra yaşayan kuşaklarda birçok inkarcı insan Hz. Meryem'e ve onun iffeti hakkında kendi düşük akıllarınca çeşitli yorumlarda bulunmuşlardır. İşte Hz. Meryem'e iftira atan bu gibi kimselerin Allah Katında alacağı karşılık ayetlerde şöyle bildirilmiştir:
Onların kendi sözlerini bozmaları, Allah'ın ayetlerine karşı inkâra sapmaları, peygamberleri haksız yere öldürmeleri ve: "Kalplerimiz örtülüdür" demeleri nedeniyle (onları lanetledik.) Hayır; Allah, inkârları dolayısıyla ona (kalplerine) damga vurmuştur. Onların azı dışında, inanmazlar. (Bir de) İnkâra sapmaları ve Meryem'in aleyhinde büyük bühtanlar söylemeleri. Ve: "Biz, Allah'ın Resulü Meryem oğlu Mesih İsa'yı gerçekten öldürdük" demeleri nedeniyle de (onlara böyle bir ceza verdik.)… (Nisa Suresi, 155-157)
Hz. Meryem’e Atılan İftiralar Karşısındaki Güzel Tavrı Onu Üstün Konuma Getirmiştir
ADNAN OKTAR: “Böylece onu taşıyarak kavmine geldi. Dediler ki: “Ey Meryem, sen gerçekten şaşırtıcı bir şey yaptın.” (Meryem Suresi, 27) Hz. İsa (as)’a Allah tarafından hamile kaldığında, Hz. Meryem’in gayrı meşru bir şey yaptığını iddia ediyorlar. Yani gayri meşru ilişkiye girdiğini iddia ediyorlar ki, çok büyük bir imtihandır. Bu bir iftiradır. Demek ki Müslümanlara cinsellik iftirası atılıyormuş. Kız olsun, erkek olsun, en hassas noktadır. İnsanlara oradan genellikle yaklaşırlar. İftira atarlar.
“Ey Harun’un kız kardeşi, senin baban kötü bir kişi değildi...” Bakın, nereden gidiyorlar, babasına kadar olayı ulaştırıyorlar. “... ve annen de azgın, utanmaz (bir kadın) değildi.” (Meryem Suresi, 28) Yani ima ediyorlar, “Senin baban da kötü biri, sen kötüsün” diyorlar. “Azgın ve utanmazsın” demeye getiriyorlar. (haşa). Tabii, Hz. Meryem, bunların hepsine sabrettiği için “bütün alemlerde kadınların hepsinden üstün kıldım” diyor Allah, bütün alemlerde. Hz. Meryem’in imtihanı çok şiddetli. (Sayın Adnan Oktar’ın 14 Ocak 2010 tarihli röportajından)
Müminlere Atılan Zina İftirası
Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (sav) döneminde de Müslümanlara karşı iffete ilişkin iftiralar devam etmiş, bu iftiralar Hz. Meryem'in veya Hz. Yusuf (as)’ın maruz kaldıklarından pek farklılık göstermemiştir.
Mümin topluluğunun arasından çıkan bazı kimseler, mümin bir kadına çirkin bir iftira atarak oldukça büyük bir hataya düşmüşlerdir. Bir insana iftira atmak, o kişi hakkında bilgisizce yalan söylemek cahil bir insan için oldukça kolaydır. Ama iftiranın Allah Katındaki karşılığı son derece zorludur. Genellikle inkarcılar bu zorlu karşılığı fark edemez, bunu kendilerinden çok uzak görürler. Ancak Allah, sarf edilen tek bir sözü dahi unutmaz ve şaşırmaz. Dünya hayatında, temiz, namuslu, şerefli insanları iftiralarıyla karalamayı kolay görenler, eğer bu tutumlarından vazgeçmezlerse, ahirette bu suçları hatırlatıldığında ve alacakları karşılık kendilerine gösterildiğinde telafisi olmayan büyük bir pişmanlık ve derin bir acı duyacaklardır. Allah ayetlerinde mümin kadınlara iftira atanların ahirette karşılaşacakları durumu şöyle bildirmiştir:
Namus sahibi, bir şeyden habersiz, mü'min kadınlara (zina suçu) atanlar, dünyada ve ahirette lanetlenmişlerdir. Ve onlar için büyük bir azab vardır. O gün, kendi dilleri, elleri ve ayakları aleyhlerinde yaptıklarına dair şahitlikte bulunacaklardır. O gün, Allah hak ettikleri cezayı eksiksiz verecektir ve onlar da Allah'ın hiç şüphesiz hak olduğunu bileceklerdir. (Nur Suresi, 23-25)
Süleyman (as) 'a Atılan İftira
Süleyman (as) , Kuran'da da bildirildiği gibi çok büyük bir mülkün ve zenginliğin sahibiydi. Allah Kuran'da, Süleyman (as) 'ın sahip olduğu zenginlik ve iktidarla ilgili birçok bilgi vermiştir. Süleyman (as) ise, tüm bu zenginliği Allah'ı zikretmek için istemiş ve sahip olduklarının tamamının Allah'ın bir lütfu olduğunu bilerek daima Rabbimize şükretmiştir.
Bakara Suresi'nde, Allah'ın Kitabını yalanlayanların, Süleyman (as) 'ın sahip olduğu mülk hakkında şeytanların söylediklerine inandıkları bildirilmektedir. Konuyla ilgili ayetlerde şöyle buyrulmaktadır:
Ne zaman onlara Allah Katından yanlarındakini doğrulayan bir elçi gelse, kitap verilenlerden birtakımı, sanki bilmiyorlarmış gibi Allah'ın Kitabını arkalarına attılar. Ve onlar, Süleyman'ın mülkü (nübüvveti) hakkında şeytanların anlattıklarına uydular. Süleyman inkar etmedi; ancak şeytanlar inkar etti… (Bakara Suresi, 101-102)
İnkarcılar, iftiracılar ve müminler aleyhinde fitne çıkarmak isteyenler ise, Süleyman (as) 'ın mülkü aleyhinde yalanlar üretmişlerdir. Oysa Süleyman (as) , yukarıda da belirtildiği gibi zenginliğin Allah'ın verdiği bir nimet olduğunu bilen ve her an Yüce Rabbimiz Allah'a kendisine verdiği nimetler için şükreden salih bir peygamberdir. Zenginliğini ve gücünü ise daima Allah'ın rızasına uygun olarak kullanmıştır.
Bazı insanların Süleyman (as) 'ın tavrı hakkında asılsız iddialarla ortaya çıkmalarının asıl nedeni ise din ahlakına karşı olmalarıdır. Müminleri, özellikle Allah'ın elçilerini kendi düşük akıllarınca iftiralarla karalamaya çalışmak iftiracıların kasıtlı olarak başvurdukları bir yoldur. Böylelikle, insanların elçilere ve müminlere güvenmelerini ve onları dinlemelerini engelleyeceklerini zannederler. Ancak Allah her zaman inkarcıların bu tuzaklarını bozmuş, iman edenleri her türlü iftiradan temizlemiştir. Ayrıca Müslümanlar inkarcıların kendilerine yönelttikleri iftiralara sabrederek, her türlü şartta Allah'a olan tevekkül ve teslimiyetlerini göstererek ahiretteki derecelerini artırmışlardır. İnkarcıların onlara zarar vermek için giriştikleri her çaba boşa çıkmış; aksine tüm bunlar müminlerin ebedi güzelliklerle, nimetlerle ödüllendirilmelerine vesile olmuştur.
Hz. Süleyman (as)’a Atılan Bütün İftiralar Geçersizdir
ADNAN OKTAR: Hz. Süleyman (as) zamanında çok güzel idare etmiştir İsrail topluluğunu. Gayet mükemmel yaşamıştır. Şerefiyle de, onurlu bir şekilde de vefat etmiştir. Dolayısıyla Musevilerin bir kısmı o zaman onu kıskanmışlar. İhtişamını, sanatını, güzelliğini.
Hz. Süleyman (as) son derece akıllıydı. Zaten Süleyman’ın Meseleleri vardır Tevrat’ta. Ne kadar akıllı, isabetli, tutarlı, makul bir insan olduğu orada görülüyor. Akılsızlığa, putlara karşı ne kadar titiz olduğu da açıkça görülüyor. Dolayısıyla bazılarının konuşmaları çok samimiyetsiz. “Yabancı eşler aldığı için” diyor. Yabancı eşler aldı ama hepsi iman ediyordu. Süleyman (as)’ın aklına aşık oluyorlardı. Güzelliğine, ilmine. Putperestlikte direnmiyor ki aldığı eşler, hepsi Müslüman oldular. Dolayısıyla Hz. Süleyman (as)’a çirkin sözler etmeleri çok yakışıksız. Tevrat’ın o kısmına ilaveler yapılmış. Tarihi yazanlar samimi vicdanla yazmamışlar. Dünyalar tatlısı Hz. Süleyman (as)’a iftira ediyorlar. Mükemmel bir peygamber. Mükemmel bir insan. Ne haset ediyorsun?
Bazıları, “Süleyman, Allah’a sırt çevirip Saydalılar’ın tanrıçası Aştoret’e, Moavlılar’ın ilahı Kemoş’a ve Ammonlular’ın ilahı Molek’e taptı” diyorlar. Ne kadar ayıp. Ne kadar bir çirkin iftira. Açıp bakın Süleyman’ın Meseleleri’ne. Ne kadar zeki, ne kadar akıllı ve ne kadar isabetli olduğu hemen anlaşılıyor. O kadar akıllı, o kadar imanlı bir insanın böyle bir çocukça tavır göstermesi, böyle akılsızca bir tavır -haşa- göstermesi tahayyül dahi edilemez. O, akılsızlığa karşı mücadele etmiş, savaş açmış bir insan.
Kimileri de, “Çok fazla at, altın sahibi olduğu için, yabancı eşler aldığı için ve bu eşlere kalbi kaydığı için Allah, Süleyman’a kızdı” diyor. Münasebetsizliğe bak. Niye at sahibi olmasından rahatsız oluyorsun? Niye çok fazla kadınla evlenmesinden rahatsız oluyorsun? Açıklıyor onu ayette, Hz. Süleyman, “Gerçekten ben, mal (veya at) sevgisini Rabbim’i zikretmekten dolayı tercih ettim.” (Sad Suresi, 32) diyor. Bütün sarayını altınla kaplattı. Ne kadar güzel ve onu gören herkes iman ediyordu. Mesela Sebe Melikesi Belkıs geldi, hemen iman etti. Habeşistan hep iman ehli oldu.
Hz. Süleyman (as) ile biz iftihar ediyoruz. Ayrıca Musevileri sevmemize de mühim bir nedendir Hz. Süleyman (as). Sanatın, estetiğin de sultanıdır. Dünyaya sanatı, estetiği öğreten insandır. Hristiyanlık hep sanatı ondan öğrendi. Saray nasıl süslenir, mescit nasıl süslenir, bina nasıl süslenir? Ondan sonra o saraylar yapıldı. Avrupa’daki saraylar, Osmanlı’daki saraylar hep Hz. Süleyman (as)’dan özenti olarak yapılmıştır. Bütün sarayların babasıdır. Sanatın babasıdır. Estetiğin, güzelliğin babasıdır Hz. Süleyman (as). Bu kadar güzel bir insana, güzelliğin atası olan bir insana böyle bir yakıştırmada bulunmaları çok çirkin.
“Parayla pulla, ihtişamla etkiliyordu demek ki” diyorlar. Kuran’da vardır bu tebliğ yöntemi. Mesela İslam’a yeni ısınanlara para veriliyor, imkan veriliyor, yiyecek veriliyor. Bu İslam’ın bir yöntemidir. Tabii ki ihtişamla etkilersin. (Sn. Adnan Oktar’ın 21 Haziran 2015 tarihli A9 TV röportajından)